بیژن زنگنه: امیر قطر در سال ۸۱ ابراز کرد که به پارس جنوبی حسرت می‌خورم

براساس گزارش خبرآنلاین، بیژن زنگنه، وزیر پیشین نفت، در همایشی که به مناسبت چهارمین سالگرد درگذشت اکبر ترکان برگزار شد، به ذکر این نکته پرداخت که یکی از خوشبختی‌هایی که او و هم نسلانش تجربه کردند، آشنایی با انسان‌های نیکو همچون آقای ترکان بود. او گفت: من و آقای ترکان و آقای کاظم پور در یک نسل بودیم. آن‌ها رفتند و من در انتظارم، اما خوشحالم که علی‌رغم مشاهده دشواری‌ها و بی‌رحمی‌ها، انسانیت را نیز در این زمان‌ها دیدم. افرادی شریفی را ملاقات کردم که به دنبال پرکردن جیب خود و نزدیکانشان نبودند و به رغم اینکه می‌توانستند در دولت مشغول به کار شوند، از راه‌های سالم و درست دور نماندند. این افراد قشر بسیار مستعدی بودند.

به نقل از تجارت نیوز، زنگنه اذعان داشت که در ایران برای سال‌ها نسلی از مدیران با این ویژگی‌ها یافت نمی‌شد و ادامه داد: هیچ کدام از ما از طبقات مرفه نبودیم. خانواده‌ها و نیاکان ما از افراد عادی جامعه بودند و اکنون این نسل در حال انقراض است.

زنگنه به صحبت‌هایش ادامه داد و اظهار کرد: نخواهم کرد که صحبت‌هایم تلخ باشند و به همین دلیل در این روزها کمتر سخن می‌گویم، زیرا هر بار که حرف می‌زنم حس تلخی دوباره به وجود می‌آید. کافی است نگاهی به سطوح مدیریتی بیندازید و ردپای دست‌اندرکاران آن را ببینید! ما اشتباهات زیادی داشتیم، اما برخی اشتباهات ناگزیر بودند و ما آن‌ها را تشخیص داده و اقدام به اصلاح نمودیم.

او افزود: تمام تندروی‌هایی که در اوایل انقلاب وجود داشت با ورود آقای هاشمی در سال ۶۷ به کنار گذاشته شد و به فتنه سازندگی و توسعه بی‌نظیر کشور پرداختیم که اوج آن با حضور آقای خاتمی رسید. هرچند که دیدگاه‌های نادرست در میان بود، اما دیدگاه‌های صحیح توانستند غلبه پیدا کنند و مسیر را پیش ببرند.

زنگنه به یادآوری صحبت‌های امیر قطر در سال ۸۱ اشاره کرد و گفت: او بر این باور بود که در پارس جنوبی به ما حسودی می‌کند. ما در چنین زمانه‌ای قرار داشتیم. سند چشم‌انداز در واقع به ما این جسارت را داد که رویاهای نسل خود را در یک ساختار منسجم بیان کنیم و اعلام کنیم که می‌خواهیم از نظر اقتصادی، علمی و فناوری، نخستین کشور منطقه باشیم. ما به جنبه‌های سیاسی و فرهنگی اشاره نکردیم، چرا که اگر می‌گفتیم در آن زمینه‌ها نیز پیشتازیم، به ما پاسخ می‌دادند که هم‌اکنون نیز چنین هستیم. ما نکاتی را مطرح کردیم که شاخص‌های قابل اندازه‌گیری داشتند و امکان دستکاری در آن‌ها وجود نداشت. اما از سال ۱۳۸۴، این سند به طور کامل کنار گذاشته شد و به آن توجهی نشد.

زنگنه همچنین تأکید کرد که ضروری است بر مشکلات داخلی خود تمرکز کنیم و آن را اصلاح نماییم و خاطرنشان کرد: هیچ دلیلی برای این که همه چیز را به عوامل خارجی نسبت دهیم وجود ندارد. اگرچه دشمنان می‌خواهند با ما دشمنی کنند، اما اگر ما به درستی عمل کنیم، می‌توانیم جامعه‌ای خوب و انسانی سرشار از محبت و دوستی بسازیم. آقای ترکان متعلق به نسلی بود که تمام اهتمامش برای عزت ایران و حس میهن‌پرستی بود. به روشنی بر این نکته تأکید می‌کنم که او میهن‌پرست بود. ما توانستیم بدون هیچ منابع مالی با وام، عسلویه را بسازیم. این پروژه از عشق به وطن ساخته شد. اکنون اما این احساس عشق در ما کمتر شده است. عاشقان بایست کشور را بسازند و آن را به فرزندانشان منتقل کنند. من از این بابت غمگین هستم. ما خواهیم رفت، اما آنچه اهمیت دارد، حفظ این راه زندگی عاشقانه و خدمتگزارانه است.

وی با تأکید بر وجود یک عشق به ایران در دل ترکان و کمبود این عشق در زمان حاضر، تصریح کرد: در آغاز انقلاب، به بسیاری گفته می‌شد که فلان مسئولیت را بپذیرند، اما اکنون کمتر کسی یافت می‌شود که بگوید می‌تواند مسئولیتی بالاتر از ظرفیتش را بپذیرد. به همین خاطر می‌بینیم که مدیران کل به سمت وزیری می‌روند.

زنگنه همچنین توضیح داد که ترکان مدیری عادل بود؛ به این معنا که اگر اشتباهی صورت می‌گرفت، او به صراحت می‌گفت اشتباه کردیم و ادامه داد: ما اکنون به این صداقت و شجاعت احتیاج داریم و من بارها به اشتباهات‌مان اشاره کرده‌ام. بیان این اشتباهات نه تنها بد نیست بلکه می‌تواند مانع تکرار آن‌ها توسط دیگران شود.

او با ابراز تأسف از اینکه دوستان عزیزش قبل از او درگذشتند، خاطرنشان کرد: احساس می‌کنم بخشی از وجودم را از دست داده‌ام. ما شبیه سیمرغ هستیم، درست است که لحظاتی ضعیف می‌شویم، اما سیمرغ هرگز نمی‌میرد. وجود سیمرغ در کنار ایران، نماد ماندگاری و حکمت در کنار افرادی است که دلسوز و عاشق وطنند و تمام وجودشان را برای کشورشان صرف می‌کنند. ما باید همانند سیمرغ باقی بمانیم و ایران نیز همیشه پابرجاست.